भेट ‘रत्नाकर मतकरी’ची...

पार्क- शिवाजींचा 

दर्जेदार लेखन कौशल्य असणारे साहित्यिक रत्नाकर मतकरी यांची ओळख तर सगळ्यांनाच ज्ञात आहे. नाटक, कथा, एकांकिका, बालनाट्य, ललित लेख, कादंबरी या साहित्यातून आपण त्यांना पाहिले आहे. इतकेच नाही तर ते एक उत्कृष्ट दिग्दर्शक ,निर्माते आणि चित्रकार देखील आहेत. आज यांची आठवण काढण्याचे कारण म्हणजे काल त्यांची भेट झाली चक्क शिवाजी पार्कमध्ये  ...    

संध्याकाळचा वेळ पार्कात घालवणे हे काय नवीन नाही मला सध्या सवयच झाली आहे . राज साहेबांच्या बंगल्यासमोरचा कट्टा म्हणजे माझी नेहमीची जागा, तिथेच बाजूला बसणारा एक जेष्ठ नागरिकांचा नेहमीचा ग्रुप, ओळखीचा नव्हता पण चेहरे ओळख असावी इतकाच... बरेचदा बहुतेक कलाकार फेरफटका मारताना इथे दिसतात, कलाकारांना पाहणं हे अगदीच नॉर्मल होतं कारण मिडीया मधले असल्यामुळे त्यांचं आकर्षण असं काहीच उरलंच नव्हतं. राज साहेब, अतुल परचुरे, प्रिया बापट, सचित पाटिल आणि बरेच चेहरे जे आपण टिव्हीवर पाहतो ते पार्कात मी पाहिलेच होते.  पण एखाद्या साहित्यिकाला भेटणं कधी झालंच नाही. नेमका आज तो क्षण समोर होता. 

आज या नेहमीच्या ग्रुप मध्ये एक गृहस्थ आले होते बऱ्याच वेळ ते छान गप्पा मारत होते... ते त्यांच्या मित्रांना कविता ऎकवत होते... मी एकटीच होते त्यामुळे  शांतपणे ते सगळं ऐकत होते, अचानक मला रत्नाकर मतकरीची आठवण आली...कारण बाजूला असणारे जेष्ठ नागरिक हे रत्नाकर मतकरीच असल्याचा भास मला झाला... मी लगेच  नेट वर त्यांचा फोटो सर्च मारला... तर पक्का वाटला की हे म्हणजे तेच आहेत.. थोडा वेळ विचार करुन मी त्यांच्याशी बोलायचा निर्णय घेतला. जर हे तेच असतील तर ही संधी आहे त्यांना भेटण्याची त्यांच्याशी बोलण्याची... आणि हे जर ते नसतील तर काय? तर..एक अनुभव घ्यायचा फक्त ... विचार झाला पक्का आणि भिडले थेट त्यांना ... सर तुम्ही रत्नाकर मतकरीच आहात का? कारण तुमचा चेहरा त्यांच्यासारखाच आहे मी खरंच आता नेटवर सुद्धा पाहिलं.  ते जरा हसले आणि म्हणाले, बेटा मी रत्नाकर मतकरी नाही... ते तर खूप मोठे आहेत वयाने आणि विचाराने... मी दिसतो त्यांच्यासारखा पण मी नाही ...थोडंसं वाईट वाटलं मला पण एका नवीन व्यक्तीची ओळखही मला झाली होती ते गृहस्थ होते माझ्या सोमैया कॉलेजमधील मनाली लोंढे या प्रोफेसरचे सासरे... त्यांच्याशी गप्पा मारताना स्वतःमधील आत्मविश्वास अधिकच वाढल्याची जाणीव झाली होती. त्यांच्याशी गप्पा छान झाल्या मी नेहमीच येते का असं त्यांनी मला विचारलं पण मी नेहमीच नाही तर फक्त गुरुवारी किंवा शुक्रवारीच येते असं म्हणाले ... नक्कीच पुन्हा भेटू तुला मी माझ्या ग्रुपशी ओळख करुन देतो म्हणाले... असं म्हणून त्यांनी निरोप घेतला, ह्या भेटीमध्ये ग्रेट असे काही नव्हते पण तरी माझा शिवाजी पार्कातला एकांत संपलेला होता.. परत एकदा नवीन विचारांना मार्ग मिळाला होता...ही भेट रत्नाकर मतकरींशी नव्हती...पण त्यांच्या एखाद्या पुस्तकामध्ये शोभावी अशीच...आगळी वेगळी...