Ranichi Baug is dying…

राणीची बाग म्हटलं की लहानपणी मन उचंबळून यायचं. आतापर्यंत निव्वळ पुस्तकातून किंवा फार तर चित्रपटामधून भेटलेले प्राणी थेट आपल्याला भेटणार. सिंहाची डरकाळी, हत्तीचे सुपासारखे कान, माकडाच्या उड्या, लबाड कोल्हा हे सगळं अनुभवायला मिळणार या कल्पनेने शहारुन जायचो. पण  लहानपणी राणीची बाग पहायची राहूनच गेली. त्या दिवशी मात्र तो योग जुळून आला. आम्ही सर्व मित्र राणीच्या बागेजवळ राहणाऱ्या मित्राकडॆ गेलो होतो. अगदी हाकेच्या अंतरावर असणाऱ्या राणीच्या बागेत जायचं ठरलं. 

तिकीट काढून आम्ही बागेत गेलो. मन अगदी लहान मुलासारखं उंडारत होतं. मी कॅमेरा सोबतच घेतला होता. मनात अगदी यादी देखील तयार होती. एवढंच काय, कोणाचा फोटो कसा काढायचा हे पण ठरवलं होतं. सिंहाच्या पिंजऱ्याजवळ सगळ्यात पहिल्यांदा गेलो. जंगलाच्या राजाला पाहण्यासाठी भरपूर गर्दी होती. राजाची रुबाबदार पोझ घेण्यासाठी मी कॅमेरा सरसावला. लेन्स मधून त्या राजाला शोधू लागले. मनात धडधड चालू होती. कॅमेरातून पिंजरा दिसत होता. तयार केलेली गुहा दिसत होती. पण सिंह...तो मात्र एका दगडामागे पहुडला होता. बिच्चारा! राजाची अवस्था सेवकाहून वाईट झाली होती. केविलवाणा सिंह कॅमेरामध्ये बंदिस्त करायला मन धजावलेच नाही.